نوشته های سعید توکلی

غزل:

درخت ها چه قدر از زمانه بی خبرند

از اینکه بی برو برگرد طعمه ی تبرند

به میهمانی خون می روند صف در صف

 اگرچه در هوس روزگار سبزترند

هنوز دفتری از عشق های ممنوعند...

هنوز خانه ی گنجشک های دربه درند !

هنوز منتظر روزهای پربارند

هنوز ملتمس ابرهای درگذرند

 .

.

.