نوشته های سعید توکلی

شاگرد بی‌قرار ادبیات

یادداشتی در سوگ رضا براهنی

وینش

به ندرت می‌توان در کسی این‌همه بی‌قراری را سراغ گرفت؛ بعید است کسی صاحب چنان روح ناآرامی باشد. در نظر من او شاگرد بی‌قرار ادبیات بود. دانش‌آموزی که از دیگران تیزهوش‌تر و درس‌خوان‌تر، و به همان اندازه از همه سربه‌هواتر بود. براهنی را عرض می‌کنم. کسی که نمی‌توانی دوستش نداشته باشی اما هرلحظه احتمال می‌دهی تند شود و چیزی بگوید که به مذاقت خوش نیاید.